Zachodni kraniec wyspy

elionka

- OK - powiedziała i napiła się wody. Oddała butelkę mężczyźnie.

Skrobak

Wziolem Carmen na plecy i powoli wyszlismy z jaskinie a nastepnie ruszylismy plaza ku polnocy.
-Moge cie o cos zapytac ? - powiedzialem - Czym sie zajmowalas w prawdziwym swiecie ?

elionka

- Tak właściwie to na początku straciłam rodziców, a potem jeszcze przesiedziałam wieki zamknięta w piwnicy. I... - urwała.

Skrobak

-Jesli nie chcesz to nie mow. Kazdy ma pewne rzeczy o ktorych wolal by nie mowic. Ja stracilem mojego brata ktory byl wspanialym czlowiekiem.

elionka

- No i potem zabiłam mojego brata... Zwiałam lotem nr 15. - dokończyła i westchnęła z ulgą.

Skrobak

Zaskoczyla mnie to co powiedziala.
-Widac mialas swoje powody. Ja w to nie wnikam. Na tej wyspie przeszlosc sie nie liczy. - powiedzialem spokojnie - Oho wchodzimy powoli na polnocna plaze.

( nastepny przystanek polnocna plaza )

Skrobak

Wrocilem do mojej jaskini i zodtawilem tam wode. Rana po wczorajszej walce prawie sie nie goila. Konczyle mi sie zapasy jedzenia wiec podszedlem pod dzungle i zaczolem zbierac owoce.

Joan

Chodzilam juz tyle godzin. Bylam zmeczona i glodna. Zaczlema szukac jakiegos pozywienia
-Taaaa..... przydaloby sie cos upolowac. ale nie mam czym. Chyba ze scyzorykiem-zasmialam sie w duchu i ruszylam w poszukiwaniu owocow

Skrobak

Podczas zbierania owocow nagle cos uslyszalem. Popatrzylem przed siebie i zobaczylem Joan. Wyprostowalem sie i spojrzalem na nia. Nie moglem oderwac od niej wzroku ani wyksztusic chodz jednego slowa.

Joan

Chodzac po dzungli obracalm sie i patrzylam caly czas w gore.
-I tu cie mam.-opwiedzialam sama do siebie i zaczelam sie wspinac na drzewo z bananami. Zerwalam pare. Usiadlam na galezi i zaczelam jesc

(Udaje ze ciebie nie widze:P)

Skrobak

Wydawalo mi sie ze nie zwraca na mnie uwagi. No ale czego moglem sie spodziewac. Wreszcie podszedlem pod drzewo na ktorym siedzial. Wymamrotalem:
-Witaj Joan.

Joan

Zobaczylam Toma. Wygladal powalajaco. Prawie spadlam z drzewa. Juz mialam sie usmiechnac, ale w pore oprzytomnialam i przpomnialam sobie ostatni incydent
-Czesc. Co tutaj robisz?-odparlam oschle

Skrobak

-Mieszkam w zachodnich jaskiniach. Odszedlem z obozu. Musilem. - powiedzialem powoli ze smutkiem w glosie. -Wiem ze nie chcesz mnie widziec ale ja musze to ci powiedziec. Widzialas mnie gdy...eee.. bylem z Pati i Rachel w bunkrze. Ale nic sie nie stalo. Nie moglem tego zrobic z nimi. Nie powinno wogole dojsc do tej sytuacji. Jestem kretynem. Jestes na mnie zdenerowana i masz do tego prawo ale wiedz jedno: daze cie ogromny uczuciem. Jestes wyjatkowa osoba ktora zrawnilem. Jesli nie chcesz ze mna rozmawiac albo patrzec na mnie jestem w stanie to zrozumiec. - powiedzialem i poczulem ulge. Czekalem na jej reakcje.

Joan

Nie widzialam co poweidziec
-Yyyyyyy.-wydukalam. Tak naprawde sama nei wiedzialam co powiedziec...
-Jestes moim przyjacielem Darze cie szczegolnym uczuciem. Bardzo mnie zraniles swoim zachowaniem, mimo ze nic nas nie laczylo. Poprostu zawiodlam sie na tobie i tyle......-ppoweidzialam. Nadal siedzialam na drzewie. Nie chciaalm z niego schodzic. Bylo calkiem wygodnie. Machalam wyczekoujaco nogami

Skrobak

-Wiem. Ale mialem kiedys nadzieje ze bedzie nas cos wiecej laczylo.

Joan

-Niestety teraz nie moge ci nic obiecac. Powinienes rozmiec moja sytuacje. Stracilam meza. Nie powinna sie z nikim wiazac. Przynajmiej na razie

Skrobak

-Rozumiem. Nie pragne bys byla ze mna bo wiem ze to nie mozliwe ale pragne bys mi kiedys wybaczyla.

Joan

-Ja nie mam podstaw aby sie dluzej do ciebi nie odzywac. Ale poprostu... teraz inaczej patrze na twoja osobe. Na to co robisz