Kaplica

Kacper

- Niepotrzebnych? - Kacper zamarł - Przez to, że Nek i Viggo byli wam nie potrzebni ich zabiliście? Skurwysyny!!! - wydarł się Kacper.

Stephen

- Nie wiem - odpowiedziałem i przybliżyłem lekko oko do ostrza. - Boisz się to zrobić...

Kacper

- Kłamiesz - warknał Kacper - Kim jest twój szef, gadaj! - powiedziałm patrząc na nóż, który trzymał Tommy w ręce.

Cara

- Nek? Nek nie żyje?! - odezwała się Jo.

Skrobak

-Jeszcze pozostaje czlowiekiem chodz wy chcielisie ze mnie zrobic cos innego... - powiedzialem spokojnie. - Ale nie martw sie. Powiedziales nam wystarczajaco. Teraz musimy sie zastanowic co z tobo zrobic. Ale jesli chodzi o mnie to napewno jestes trupem choc zaslugujesz na szybsza smierc niz planowalem.

Kacper

- Niestety - powiedział do Jo - Zabili ją... Inni... jego przyjaciele - powiedział, patrząc z obrzydzeniem na Stephana - Tacy jak on nie zasługują na zycie...

Stephen

Prychnąłem. Nie powiedziałem im prawie nic, ale skoro on doszedł do innego wniosku...
- Trupem jestem od urodzenia - powiedziałem tylko. Spojrzałem na Jo. - Pa, kochanie... - powiedziałem kpiąco. - Będę tęsknił za naszymi małymi zabawami. I pozdrów tez ode mnie Megan.

Cara

Nie odpowiedziała. Cały czas patrzyła tylko na niego chłodno i z nienawiścią.

Kacper

- Zabijmy go tak, aby znaleźli go jego przyjaciele Inni... niech wiedzą, że sie ich nie boimy - powiedzial Kacper.

Skrobak

Wciaz byl silny i pelen nienawisci... Wiedzialem co musze zrobic. Zjecalem ostrzem noza do szyji. Popatrzejel przez chwile na Jo i zaglebilem ostrze w jego krtani. Bylo to szybka smierc... ale bardzo bolesna. Wyjolem ostrze i stanolem oparlem sie o sciane by zebrac myszli. Cialo Stephana spoczywalo teraz w wielkiej kaluzy krwi. Jesli jest wiecej takich jak on to wszyscy tutaj zginiemy...

Kacper

Kacper spojrzal na umierającego Stephena. Nie wiedział, co ma powiedzieć... czuł jedynie nienawiść do Innych...

Stephen

nagle tommy oderwał ostrze od mojego oka i szybko przytknął je do gardła. Nie zdążyłem zareagować, gdy poczyłem, jak wbija mi je w bok szyi. Poczułem ogromny ból. Chciałem krzyknąć, ale nie mogłem. Ogarnęła mnie ciemność.

Cara

Przełknęła ślinę, oddychając głośno i szybko. Oparła głowę o ścianę i zamknęła oczy. Skończyło się.

Skrobak

-Trzeba wyniesc cialo i zostawic gdzies w dzungli tak by je znalezli. - powiedzialem spokojnie. - No i musimy wreszcie wrocic do obozu... Pewnie zastanawiaja sie czemu nas nie ma.

Kacper

- Pewnie tak - powiedział Kacper - Szkoda, że nie moge teraz zadać mu ostatnieg pytania... A mianowicie: czy piekło naprawdę istnieje... Bo jeśli piekło istanieje, to niebo także... - hipotetyzował.

Cara

- Piekło istnieje - spojrzała na Kacpra. - Stwarzają je na ziemi tacy jak on.

Skrobak

-Nie wiem czy istnieje czy nie ale jestemy chyba na jego obrzezach. - powiedzialem do Kacpra - Wszystko wpozadku Jo ? - zwrocilem sie do dziewczyny.

Cara

- Tak - odetchnęła. - Tak... Teraz już tak.