Kaplica

Skrobak

-Czy wspolpracowalas z Innymi ? A jesli tak to po co ? - powiedzialem patrzec na Jo lekcewazac slowa Stephana. Chyba wiedzialem o co mo chodzi... (Stephanowi Wink

) ale nie mialem pewnosci. Musialem sie jej zapytac.

Kacper

Kacper spojrzał na Jo i czekał na odpowiedź. Widział przerażenie w jej oczach.

Stephen

- No dalej, kochanie, nie bój się - roześmiałem sie gorzko. - Oni i tak wiedzą.

Cara

Spuściła wzrok i przełknęła ślinę. Lewą dłoń zasisnęła w pięść. Rzuciła Stephenowi szybkie spojrzenie i znów spojrzała w podłogę. zastanawiała sie gorączkowo, co on też mógł im nagadać. Co już wiedzą. Przygryzła wargę. W końcu odetchnęła głęboko. "Koniec kłamstw", powiedziała sobie. Spojrzała na kacpra, potem na Toma i otworzyła usta. jednak zawachała się i spojrzała w bok.
- Tak - powiedziasła cicho. - W pewnym sensie współpracowałam - zamknęła oczy.

Skrobak

Unioslem lekko brwi ale zachowalem zimna krew.
-Dlaczego to robilas ? Nie sadze, ze twoim celem bylo poniewieranie Megan...

Kacper

Kacper przyglądał się Jo.
- Robiłaś to z własnej woli, czy Cie do tego zmuszono? - spytał.

Cara

Spojrzała nagle na Tommy'ego. Czuła się tak, jakby własnie wymierzył jej policzek.
- Jak mogłeś w ogóle o tym pomyśleć?! - spytała. - Było dokładnie przeciwnie - odetchnęła. - Jakis czas temu, zanim na dobre zamieszkałam w bunkrze miałam małą przygodę z Innymi. Wtedy zrobili mi to - podniosła bluzkę, pokazując wypalony znak. - Nie miałam pojęcia, czemu to zrobili. Jakiś czas potem porwali mnie z bunkra i zanieśli na południe, gdzie miałam przejść coś, co nazwali próbą. Zamknęłi mnie samą w pomieszczeniu z facetem, który mni to wypalił. Nazywał się Mike... Stamtąd miała wyjść tylko jedna osoba. Jak widać, byłam nią ja. Przeszłam test. Potem w bunkrze pojawił się Stephen i oznajmił mi, że jestem jedną z nich i powinnam współpracować, bo inaczej Megan stanie sie krzywda i... - odetchnęła. - I on powie wam, że ja jestem z nimi.

Kacper

- Czyli ten gnój Cie do tego zmusił - powiedział Kacper, patrząc na Stephana.

Skrobak

Na taka odpowiedz czekalem. Powiedziala wszystko co chcialem wiedziec. Watpie zeby klamala. Potrafil bym to dostrzec.
-Wpozadku. Wierze ci. Ale mamy tutaj kogos kim trzeba sie zajac. - mruknolem i wyjolem noz. Podszedlem do Stephana i przyjrzalem sie mu. Po chwli wbilem noz gleboko miedzy zebra. Polecialo niewiele krwi. Tak wlasnie chcialem. Dalem tym samym mu znak ze skonczylem zartowac. Zaczelismy rozmawiac.
-A wiec... teraz juz nie masz co liczyc na to ze zapomnimy o tobie. =]

Kacper

Kacper spojrzął na tommy'ego. Bardzo dobrze zrobił, że wbił mu ten nóż. Kacper miał ochote również zadać mu ból, jednak na razie czekał. Po chwili spojrzął na Stephana
- odpowiedz na nasze pytania - powiedział ostro.

Stephen

Syknąłem z bólu i zaczerpnąłem głośno powietrze. Spojrzałem wściekły na Jo.
- Ty niewdzięczna dziwko! A ja starałem sie być dla ciebie miły!

Cara

- Miły? - spytała gorzko. - To jest według ciebie miłe? - wskazała blizny.

Skrobak

Uderzylem go poraz kolejny.
-Ostrzgalem cie ze tak sie nie mowi do kobiet - warknolem - Ale teraz nia sie nie interesuj. Masz odpowiadac na nasze pytania jesli chcesz przezyc. - powiedzalem choc dobrze wiedzialem, ze nie wypuszcze go zywego - Gdzie jest wasza glowna baza ?

Stephen

- Nie na wyspie - uśmiechnąłem się. - Tu są tylko bazy pomniejsze. Myślisz, że bylibyśmy tacy głupi, by główną siedzibę umieszczać na wyspie? - spytałem go.
- A co do poprzedniego pytania... Zostaliście wybrani losowo. Jeszcze zanim się urodziliście. Wybrano wasze matki i to nasi ludzie opiekowali sie nimi podczas ciąży i porodu. Potem wystarczyło obserwować was przez całe życie i wsadzić jakoś na ten pieprzony samolot. Niektórzy byli zwykłym mięsem armatnim. Inni byli przeznaczeni do badań i współpracy - spojrzałem na Jo.
- Wszyscy robicie za wspaniałe okazy. Obserwowanie waszych starań uratowania się jest doskonałą rozrywką - roześmiałem się. - Obserwowanie, jak do głosu dochodza pierwotne instynkty...

Kacper

- A dlaczego uporozowaliście naszą śmierć? - spytal.

Cara

- To proste - wtrąciła się. - Żeby nas nie szukali... - Patrzyła na Stephena. Sama nie wiedziała, co czuła, widząc, jak zadają mu ból. Można to było jednak nazwać satysfakcją.

Skrobak

Nie moglem w to uwierzyc. Cale nasze zycie bylo mistyfikacja tylko po to by zrobic ten cholerny eksperyment. Moja mama... moj tata... To wszystko bylo nie prawda ? Zaplaca mi za to.... Nie ! Musze sie narazie uspokoic.... Czekalem na odpowiedz Stephana na pytanie ktore zadal mu Kacper.

Stephen

- Mądra dziewczynka... - uśmiechnąłem się.