Kaplica

Skrobak

-Nie wiesz, ze to niegrzeczne mowic do kobiety w ten sposob... Ale co ty wiesz.. -warknolem - Kacper on szybko nie zacznie gadac a my nie mamy calego dnia... Badz tak mily i idz po Jo. Ja w tym czasie zostane z naszym kolega.

Stephen

- Naprawdę nie odpowiedziałem? Nie zauwazyłem... - zaironizowałem. - Tak, idźcie po nią... - uśmiechnąłem się.

Kacper

- Po Jo?... no dobra... - powiedzial Kacper. Spojrzał na Tommyego, potem na stephana.
Wyszedł z kaplicy i udał się na plaże.

Skrobak

-A wiec zostalismy sami. Mam troche pytan. Czy Megan pomagala wam dobrowolnie czy zmusiliscie ja do tego ? Radze ci odpowiadac na moje pytania.

Stephen

- A jak ci sie wydaje? - spojrzałe na niego. - Ona jest za idealna, żeby z własnej woli współpracować. Jej potrzebna jest mała zachęta.

Skrobak

Uderzylem go po raz kolejny. Sprawilo mi to ogromna satysfakcje.
-Nastepne pytanie. Rozumiem, ze to ty zleciles Megan zdobycie mojej krwi. Po co wam ona ? - powiedzialem spokojnie - Ostatnio twoi ludzi zrobili na mnie eksperymenty... Po co jestem wam potrzebny ? Albo lepiej zapytam. Po co JESTESMY wam potrzebni ?

Stephen

- Wysil się, a na pewno sie domyślisz po co nam twoja krew - pryhnąłem. - Żeby zbadać dokładnie to, co się z toba stało. Naprawde tak trudno na to wpaść? To był pierwszy taki przypadek... A wy? Powiedzmy, że po prostu macie szczęście. Albo pecha, jak wolisz - uśmiechnąłem się.

Kacper

Kacper i Jo doszli do kaplicy, przeszli korytarz i dotarli do kaplicy. Znajdował tam się Tommy i poraniony Stephen.
- Wszystko wporządku? - spytał Tommy'ego

Skrobak

-Na to nie jest trudno... Ale przez te eksperymenty zrobilem sie bardziej normalny. Ale nie dokonca... Widziales co sie stalo z bunkrem ? To moja sprawka - powiedzialem z usmiechem i podnioslem sie z zimii - Nie odpowiedziales na moje ostatnie pytanie... Nie jestesmy tutaj przez przypadek.. Kazdy z nas trafil tu w jakim celu. Dlatego tak nas sledziliscie i tak upozorowaliscie nasza smierc.
Zaczolem rozglodac sie po pomieszczeniu w poszkiwaniu jakiegos srednigo kamienia.
-Bedziesz mogl rozmawiac przez zlamane palce prawda ? - powiedzialem to by wreszcie zaczol mowic normalnie.

Cara

Jo weszła za kacprem do środka. Zobaczyła klęczącego i zakrwawionego Stephena, nad którym stał Tom.
- A jednak... - uśmiechnęła się.

Stephen

- Złamane palce nie przeszkodzą mi w mówieniu, nie martw się - powiedziałem. - O, przyszła nasza kochana dziewczyna - uśmiechnąłem się.

Skrobak

-No prawda... - mruknolem - Lepiej cie zmotywuje ich brak, prawda ?

Stephen

Roześmiałem się.
- Zabawny jesteś. Wytłumacz mi, czemu tak się mnie przyczepiłeś? Spytaj o te rzeczy naszą koleżankę...

Cara

- O co masz mnie spytać? - spytała głośno Tommy'ego.

Kacper

- jesteś żałosny - piowiedział Kacper, patrząc na Stephena.

Skrobak

-Slyszalas chyba nasza rozmowe... -powiedzialem patrzac na nia. - A wiec ? Czekam...

Kacper

- Jeśli chciales, abym przyprowadzil Jo tylko dlatego, zeby za Ciebie odpowiadala to jestes w błędzie, to ty będziesz odpowiadać na nasze pytania - warknął.

Cara

Otworzyła szeroko oczy i spojrzała raz na Toma, raz na Stephena. Cofnęła się i oparła plecami o ścianę. "W co on mnie wrabia?", pomyślała spanikowana. Spojrzała na kamień w ręku Tommy'ego i nóż za jego paskiem, a potem na broń w reku Kacpra. Wystraszyła się, że zaraz zrobia jej to, co Stephenowi. To, co Stephen wcześniej jej.
- Ja nie wiem... - pokręciła głową, patrząc na Toma.