Kaplica

Joan

Nerwowo przegladalam artykuly. W koncu znalazlam...... Zdjecie z "Moja" trumna. Po kolei ogladalam osoby tam zgromadzone. byla cala rodzina..... Na pierwszym planie stala moja mama, tato i ....... Josh

-O cholera-przeklelam glosno-To niemozliwe-szepnelam

Kacper

- Co się stąło? - spytał, patrząc na zdjęcia z "pogrzebu" Joan

Joan

-To niemorzliwe-powiedzialam-Lecialam do stanow z trumna mojego meza. Zeby go pochowac. A tym czasem on stoi na moim pogrzebie..... to niemozliwe-powiedzialam

Kacper

- CO? - spojrzal, po czym zobaczyl na zdjeciach męza Joan. Nie wiedział, co ma powiedziec - Na mój pogrzeb nie przyszli moi rodzice...

Joan

-Przykro mi-powiedzialam nadal nie wierzac w to co widze-Widzialam ggo juz na wsypie...

(Sorki musialam posprzatac...)

Kacper

- Domyśliłem się - powiedział Kacper - Ja też widziałem na wyspie wiele osób, które nie mogą tu być....

Joan

-Dziwne. Jezeli on naprawde zyje..... tzn ze te wszytkie lzy, zal...... Dlaczego on mi to zrobil? Moze byl nieswiadomy. Ale to niemozliwe

Kacper

- Tutaj wszystko jest możliwe... Niestety... - mruknął Kacper, przyglądając się róznym artykułom.

Joan

-Teraz chce sie z tad wydostac bardziej niz kiedkolwiek-powiedzialam-Przepraszam ale pojde sie przewietrzyc-zerwalam artukul i wyszlam z kaplicy

Kacper

- Ja tez juz z tad ide - powiedzial Kacper, po czym wyszedl z kaplicy

Cara

Weszła do środka, Tommy za nią.
- To tutaj - powiedziała, włączając latarkę. Zauważyła artykuły na ścianach, więc podeszła do nich.

Skrobak

-Ciekawe miejsce - powiedzialem rozgladajac sie po kaplicy - Co to za artykuly ? - podszedlem do nich - A niech to...

Cara

- Cholera - mruknęła, patrząc na artykuły. Znalazła jeden o sobie, zerwała go ze ściany i zaczęła czytać. - Tego tu wcześniej nie było - powiedziała.

Skrobak

-Jest tu duzo interesujacych rzeczy o mnie.- powiedzialem i zerwalem je ze sciany - Przejrze je u siebie. Jakos te miejsce sprawia ze mam dreszcze. Wiec wroce na gore. Tylko nie siedz tu za dlugo - mrugnolem do niej i wyszedlem na gore.

Cara

- Dobrze... - powiedziała zdziwiona patrząc za wyvhopdzącym mężczyzną. Gdy została sama, wsadziła artykuły do kieszeni i ruszyła ku tajemnemu korytarzowi. Otworzyła go i weszła do środka, zamykając drzwi za sobą. Zaczęła świecić latarką po ścianach.

Cara

Z prawej strony wejścia dostrzegła coś. Zblizyła się do tego, świecąc sobie latarką. Nie wiedziała, co to jest. Przyłożyła do tego dłoń i nagle rozległ się głos.
- Imię?
- Eee.... Joanne - powiedziała niepewnie.
- Tożsamość potwierdzona. Witaj Joanne - powiedział głos i nagle korytarz wypełnił się światłem. Jo zamknęła oczy i cofnęła się, wpadając na drzwi, gdyż światło ją oślepiło.

Cara

Gdy jej oczy już przywykły do światła, rozejrzała sie po pomieszczeniu. Ściany były umazane czymś czerwono-czarnym. Była to krew wymieszana z jakąś mazią. Były na niej wypisane jakieś imiona. Szła wzdłuż ściany, czytając je wszystkie. Było ich dużo, ale i tak nie pokrywały całej długości ściany. Gdzieś tak w połowie korytarza kończyły się. Ostatnim imieniem na scianie było "Viggo".

Cara

Cofnęła się. Od razu zrozumiała, co to było. Nazwiska ofiar. Przyjrzała się nazwiskom. Reszta nic jej nie mówiła. W korytarzu nie było nic więcej. Jednak postanowiła się przejść do końca.