Kaplica

Kacper

Nagle wszystko zacżeło się trząść. Czułem wiatr, wręcz wichurę. Po chwili spostrzegłem, że Innych już nie ma - Udało nam się ich odstraszyć? - spytał cicho.

Pati

- Dzieki Nat, dam rade. - wyrwalam sie z jej objec i ruszylam do Rachel. - Kochana... nic ci nie jest? - spytalam, opierajac sie o nia.

Sung

- NO jasne ze tak- mrugnelam do Kacpra

Lizzy

-No i po co to zamieszanie... - prychnela Elizabeth i nie zmieniając swojej postaci wróciła na górę.

Natalie

- Oż kurde - odetchnęła - Wrócą tu jeszcze?

dezyda

- Nie- powiedziałam a łzy napłyneły mi do oczu - sukinsyny- dodałam wisząc dalej na ścianie

Sung

- Mam nadzieje ze nie -uscisnela Nat chociaz nie wie po co- emocje...- zasmiala sie

Kacper

- Sory, muszę gdzies iść - powiedział Kacper, wyczuwając, że owa niewidzialna energia wychodzi z kaplicy.

Pati

- Czekaj.. -zaczlam odwiazywac jej liny z nog. - Bedzie dobrze. - pocieszylam ja i odwiazalam jej liny rowniez z rak. Rachel zeskoczyla tuz obok mnie.

Natalie

- Nie masz za co przepraszać - mrugnęła do Sung. W końcu zaczęła się uśmiechać.

dezyda

- Dzięki Pat- powiedziałam ze łzami w oczach- wiedzieli jak mi dokopać nie ma co- dodałam wycierając twarz. Juz chciałam wyjść z kaplicy, kiedy usłyszałam strzał. Na początku nie wiedziałam co nie zatrzymało, widziałam tylko przez ułamek sekundy jednego z tych postrzelonych Innych z bronią w ręku. Złapałam sie za brzuch i wtedy zobaczyłam krew, mnóstwo krwi. Zakręciło mi się w głowie. Nie czułam bólu nawet jak upadałam na ziemię.

Natalie

- Rachel! - To się nie do końca skończyło. Rachel została postrzelona w brzuch. Wycelowała broń jeszcze raz w sprawcę i dobiła go

Pati

- O kurwa. Rachel! - ukleklam obok niej. Ujrzlama krew. Zakrecilo mi sie w glowie. Popatrzylam na swoje ramie. Widzialm mieso.... Zrobilo mi sie niedobrze. - Rachel, kochanie.. - szepnelam i zaczely mi skapywac lzy. - Pomozcie... - jeknelam niezbyt glosno. Po chwili juz nic nie widzialam i czulam sie coraz gorzej. Upadlam obok Rachel, czujac, ze skonczy sie to wszystko chyba amputacja ramienia.

(bede jutro ;*)

dezyda

Rachel rozejrzała się. Krwi było coraz więcej, miała wrażenie że w niej tonie. Przykneła oczy. Zrobiło jej się zimno.
- Nat, to chyba juz koniec- powiedziała cicho

Natalie

- Rachel, nie mów tak! Niech ktoś pomoże! - wrzasnęła. Zauważyła Pati, lecz najpierw zajęła się Rachel. Zaczęła ją ciągnąć w stronę labolatorium.

dezyda

- Nat, to bez sensu- jęknęłam łapiąc się za brzuch. Czułam jak zaczynam drętwieć - lepiej zrobisz jak mnie dobijesz- dopiero teraz poczułam ogromny ból.

Natalie

Nat popatrzyła przestraszona na Rachel. Ona prosiła aby ją dobić i nie męczyć, jednak trzebvabyło ratować kobietę. Zaciągnęła ją do labolatorium,.

Kacper

Kacper wbiegł do kaplicy. Przy wejściu do lab. zauwazyl Nat i zranioną Rachel
- Boże, co jej się stało? - spojrzal na Nat.