DŻUNGLA

Kacper

-Poszło o Pati... bynajmniej tak mi się zdaje - powiedział Kacper
- Joan jest wkurzona i myśli, ze pati o Tommy'ego łączy coś więcej... Bzdura... - mruknął.

dezyda

Rachel spojrzała zdziwiona na Kacpra
- Skąd ty tak wszytsko wiesz?- spytała

Kacper

Kacper chwile nie odzywal się.
- Po prostu... wiem - powiedzial, idąc troche szybciej.

dezyda

Przez kilkadziesiąt minut szli w milczeniu. Wreszcie Rachel nie wytrzymała
- Jak to wiesz? Śledzisz ich?

Kacper

- Nie, nie jestem aż taki podły, aby kogoś śledzić - powiedzial Kacper - Umiem czytać w myślach, kiedy chce - wydusił z siebie.

dezyda

Rachel spojrzała na niego jak na wariata
- W moich tez umiesz czytać?

Kacper

- Tak - powiedzial - Jedynie czasami nie udaje mi sie czytac w myslach Lizzy... Ona potrafi czarowac... Tylko wiesz, mowie Ci to w tajemnicy... - powiedzial po cichu - Potrafi stawać się niewidzialna, np. wtedy jak była akcja w kaplicy...

dezyda

- Wiem o tym- mruknęła Rachel - więc co takiego ciekawego wyczytałeś w moich myslach, co?

Kacper

- Skad wiesz o tym? - spytał zdziwiony - Powiedziala ci?
W tym momencie dotarli na zachód

Kacper

Kacper i Rachel zaczęli pomału iść dżunglą w kierunku północy. Po kilku godzinach dotarli na polnocna czesc wyspy
- Jak to dobrze, że trafiliśmy do tego laboratorium... - powiedzial.

dezyda

- Żałuję, że tam trafiłam- mruknęła Rachel - juz nie mogę- jęknęła

Kacper

- Wezmę cię na ręce - powiedzial Kacper i zaniósł ją na plaze.

Nekisha

Nek obudzila sie. Wciaz czula sie zmeczona, ale wiedziala juz na czym polega to kim sie stala.
- Nie jestem juz Nek Sanders... - pomyslala. Otworzyla swoja walizke i wyjela sloik z Krwawikiem. Otworzyla wieczko, zlapala robaka i polozyla go na najblizszym lisciu.
- Bede za toba tesknic, dbaj o siebie - powiedziala smutnym glosem przygladajac sie robaczkowi.

Mefisto

Ethan obudzil sie. Przypomnial sobie wczorajsze wydarzenia. Chcial jak najszybciej porozmawiac z Rachel, wiec poszedl w kierunku plazy

Nekisha

Nek przez chwile patrzyla jak czerwony robak znika pomiedzy krzakami.
- Jestem nienormalna... Zegnam sie czule z robakiem... - powiedziala po czym wybuchnela atakiem niekontrolowanego smiechu. Po chwili uspokoila sie.
- Jestem prawdziwa wariatka... - mruknela.

Nekisha

Nek poczula sie senna wiec polozyla sie na ziemi i zasnela.

Nekisha

Dziewczyne obudził ból. Spojrzała na swoje ręce. Były całe we krwi.
- Co ja wczoraj robiłam... - pomyślała po czym spojrzała na swoje ubranie. Przesiąknęło krwią. Na jej ciele były głębokie nacięcia. Zakręciło jej się w głowie. Wiedziała, że to już koniec. Miała ochotę krzyczeć, ale się powstrzymała.
- Człowiek rodzi się sam i umiera sam... - powiedziałą cicho. Obraz przed oczami zaczął jej się zamazywać. Myślała tylko o tym, że żałuje swojego życia. Wiedziała, że kilka osób powie tylko "Szkoda, była nawet miła" a kilka powie "I kto nam będzie teraz odczytywał znaki". Obawiała się tego, że będzie czegoś załować w życiu, ale w tej chwili załowała tego, że nie wykorzystała połowy szans w swoim życiu. Zamknęła oczy wiedząc, że już nigdy ich nie otworzy...

Stephen

Wyszedłem z bunkra, poprawiłem bezwładne ciało Jo, leżące mi na ramieniu i szybkim krokiem skierowałem się na wschód.